Door Nanne Hogeland
Tamara Groen over de kracht van de adem
Tamara Groen van BreathBliss geeft op zaterdag 20 mei de ademworkshop waarin je verschillende ademhalingstechnieken leert en het effect ervaart van ‘connective breathing’. In dit interview sprak ik met haar over haar leven, over haar persoonlijke ontwikkeling en over haar passie voor de adem.
Tamara, wat betekent de adem voor jou?
‘Bewust ademen betekent voor mij vrijheid! Er helemaal mogen zijn met welke emotie dan ook, al mijn gevoelens onder ogen durven te komen en door mijn adem laten dragen. Het verspreiden van de adem is echt mijn levensmissie, ik gun iedereen de vrijheid die ik door middel van de adem heb weten te behalen.’
Hoe kwam je hiermee in aanraking?
‘In 2012 was Bassam Younes mijn Australische adem goeroe, in Nederland. Ik volgde destijds een workshop bij hem en ik was zo enthousiast dat ik daarna graag een workshop met hem wilde doen met mijn vrienden. De volgende dag hebben we dat meteen gedaan. Bassam zou daarna weer teruggaan naar Australië of New York, en twee en een halve maand later terugkomen naar Europa om een retraite te geven in de Alpen. Ik heb Bassam voorgesteld dat hij in de tussentijd bij mij mocht verblijven, ik sessies en workshops voor hem zou regelen en voor hem zou koken als hij mij als zou leren wat hij weet. Omdat de Alpen hier zo dichtbij zijn en hij dan niet op en neer naar Australië zou hoeven gaan. Want we konden het goed met elkaar vinden. Bassam zei: ‘Why not?’’
En hij ging dus bij jou logeren? Hoe was dat?
‘Ik had twee en een halve maand mijn eigen ademgoeroe in huis! Elke ochtend stonden we vroeg op en begonnen de dag in stilte. We mediteerden en deden ademhalingsoefeningen. Bijvoorbeeld de oefening waarmee je drie keer diep inademt door je neus en heel langzaam uitademt door je mond. Dat is een oefening die je hartslag helpt vertragen, sporters gebruiken die bijvoorbeeld ook. Daarna deden we vijf yogaoefeningen, de Tibetans, die je helpen om je energetische radartjes weer goed te laten draaien. En overdag gaven we privésessies over de adem.’
Was het intens om zo samen te leven?
‘Bassam liet mij zien hoe het is om je eigen ruimte in te nemen, om dat aan te geven. Hij was heel erg goed in het aangeven van wat hij nodig had. Dat is 1 van de onderwerpen die vaak terug komt in mijn workshops. Deelnemers zijn vaak mensen die iets goed willen doen voor de wereld. En het allerbeste wat je kunt doen voor de wereld is goed voor jezelf zorgen. Wat heb je echt nodig? En al het andere: deel dat! En als jij goed voor jezelf zorgt, dan zorg je automatisch goed voor de ander.’
Wat heb je overgenomen van hem?
‘Tijdens mijn ademsessies zet ik altijd muziek aan, net als Bassam. Exact zijn muzieklijst gebruik ik vaak in mijn ademsessies. Soms probeer ik wel andere muziek, maar zijn muziek werkt echt het beste. Veel van zijn inzichten heb ik me helemaal eigen gemaakt, bijvoorbeeld: gedachten zijn de oorzaak van al het lijden. Zorg dat je niet verstrikt raakt in je gedachten. Je altijd bewust zijn van je grootste wens, je diepste verlangen. Veel dingen hebben ik overgenomen en geïntegreerd in mijn systeem.’
Wat is jouw grootste wens, wat is je diepste verlangen?
‘Op dit moment is mijn intentie: ik ervaar authentieke verbinding. Dat ik mijzelf ten alle tijden mag laten zien. Ik merk dat soms bepaalde overtuigingen me in de weg staan: ik sta hier als leraar, ik moet de groep dragen, ik moet mijzelf ‘groot’ houden. In situaties is het juist wenselijk dat ik mijzelf laat zien. Dat resulteert in authentieke verbinding en dat verlang ik ook van de ander.’
Op welk punt in je leven merkte je dat het niet meer verder ging, zoals je tot die tijd had geleefd?
‘Ik heb 13 jaar lang in de sales gewerkt bij een multinational. Ik werkte 80 uur per week, verdiende een hoog salaris, met een dikke BMW voor de deur. Maar ik vluchtte weg voor mijn gevoelens. Ik zie nu dat ik in alles vluchtte: in series kijken, sociale contacten, eten, keihard werken en op een gegeven moment gebruikte ik zelfs dagelijks drugs.’
Hoe kwam dat?
‘Vanaf mijn twaalfde verlies ik al dierbare mensen: mijn tantes, ooms, opa en oma, mijn moeder, mijn beste vriendinnetje. In die jaren ben ik niet met een gezonde manier met mijn emoties omgegaan. Ik kan nu goed terugzien wat ik deed. Toen leek het van de buitenkant alsof ik alleen maar vluchtte in drugs. Maar als ik terugkijk vluchtte ik in alles: in series kijken, in werken, in sociale situaties opzoeken. Zolang ik maar niet hoefde te voelen. Eerst was ik recreatief drugsgebruiker. Maar op 26 oktober 2008 overleed mijn beste vriendin door een auto-ongeluk. Toen sloeg ik door. Ik gebruikte elke dag GHB. Dit deed ik een half jaar lang.’
Wat zorgde ervoor dat er iets veranderde?
‘Familie en vrienden grepen in. Toen begon mijn reis naar binnen. Ik noem het een reis, maar soms was het een gevecht. Ik zag niet altijd dat er iets mis was. ‘Joh, ik doe het hartstikke goed. Ik heb een goede baan, mooi appartement, ik kom alle afspraken na.’ Maar ik was gecontroleerd drugsgebruiker. En mijn vrienden gebruikten zelf ook drugs. Maar toen mijn vader en mijn vriend mij aanspraken, dacht ik: ‘Als zij het ook zeggen, is er misschien toch wel iets mis.’’
Wat deed je toen?
‘Ik ben toen een maand intern in een kliniek geweest. Maar toen ik terugkwam, kwam ik terug in dezelfde situatie, met dezelfde vrienden, dezelfde baan. Het was een jaar lang vallen en opstaan, met veel terugvallen. Ik wist: ik moet iets anders doen. Toen ben ik 2.5 maand naar Zuid-Afrika gegaan, naar een verslavingskliniek. Zo’n traject kost 40.000 euro. Daar zitten de beste therapeuten. Vanuit mijn werk werd het als een burn-out gezien en daarom werd het vergoed door de verzekering.’
Wat hield het traject in?
‘Het was life-changing. ‘Wat zijn je patronen? Wat zijn je gedachten? Welk verdriet zit er nog? Welke boosheid bestaat er in jou?’ Dat ga je met een groep aan. Eerst zit je een week in een observatie. We zaten met allemaal verschillende verslavingen, maar we waren allemaal mensen die hun emoties niet op een gezonde manier onder ogen kunnen komen.’
Wat gebeurde er in Zuid-Afrika?
‘Ik heb tien jaar lang drugs gebruikt. Maar alles wat ik had weggestopt kwam daar naar boven. Toen ik drugs gebruikte dacht ik altijd: het enige wat ik hoef te doen, is stoppen met drugs. Want ik heb geen probleem. In Afrika kwamen alle emoties naar boven. En wat het betekende.
Mijn vader, en vriendinnen, zeiden vroeger wel eens: ‘Je moet je gevoel een plekje geven.’ Heel rationeel zei ik dan: ‘Als je me zegt waar waar het zit, dan stop ik het er wel.’ Ik realiseerde mij niet wat het inhield.’
Wat was een inzicht dat je kreeg?
‘In Afrika was voor mij het omslagpunt van boven naar beneden: daarvoor leefde ik met mijn hoofd in de wolken. Ik kon het leven niet aan. Drugs hield mij in die wolken. Maar in Afrika ging ik naar beneden. Ik blijf nu geaard. Vlucht niet meer in drugs, drink geen alcohol. Ook kwam het besef: het doel van mijn leven is leven. Het is een verhaal. Een journey. Neem het niet te serieus.’
Nu werk je als ademcoach. Hoe ben je dat geworden?
‘Niet lang nadat ik terugkwam uit Afrika werd ik ontslagen. Kreeg 5 maanden mee, had een bak geld, geen vriendje, niks om me hier te houden.Toen ben ik negen maanden gaan reizen. Tijdens die reis heb ik onderzocht: waar ben ik goed in? En hoe kan ik daar iets goeds mee brengen in de wereld? Ik ging onderzoeken: waar houd ik van, wat vind ik leuk? Ik vond yoga erg leuk en wilde daar misschien mijn werk van gaan maken. Vlak daarna kwam Bassam Younes in Nederland. Ik deed een sessie bij hem, hij logeerde twee maanden bij mij in huis en ik leerde alles van hem over ademwerk. Dat wilde ik leren voor mijn eigen ontwikkeling en om het door te geven aan mijn vrienden. Dus gaf ik ademworkshops aan vrienden. Mijn vrienden namen vrienden en familie mee. Ik werd gevraagd voor een retraite, bedrijven vroeg mij om workshops te geven, ik ben verdere opleidingen gaan doen op het gebied van ademwerk en ineens was het mijn baan!’
Hoe kijk je nu terug naar jouw pad?
‘Ik realiseer mij wat een bijzonder pad ik heb gelopen. Voor mij is het normaal. Het is mijn leven. Maar als ik terugkijk dan denk ik wel: Ik heb alles om mijn oren gekregen, alles wat er maar te ontdekken viel. Maar ik heb het allemaal nodig gehad om te kunnen worden wie ik nu ben. Ik kijk terug met dankbaarheid, ontzag en respect. Ook voor de mensen om mij heen. Dat we het met elkaar aan zijn gegaan.’
Welk advies zou je jezelf willen geven als je terugkijkt?
‘Gun jezelf alle tijd. Gun jezelf alle tijd om babystapjes te nemen. En vertrouw erop dat het echt goed komt. Dat het goed is. Het is echt al goed zoals het is. Ook al voelt het niet zo.’
Wat vind je het mooiste aan wat je nu doet?
‘Dat ik ten allen tijden mezelf mag zijn. Ik mag mezelf komen brengen. Daar ben ik het meeste dankbaar voor. Dat ik nooit meer een masker op hoef te zetten. (niet dat ik dat nooit meer doe ;)) Dat ik fouten mag maken… en dat die zelfs gevierd worden!’
Wat is nu belangrijk voor jou, voor je ontwikkeling?
‘Gewoon even zitten en voelen wat er is. Ik hoef het niet te begrijpen. Heb het nodig om langzamer te gaan. Ik zeg overal ja op. Beweeg snel door het leven. Ik doe veel dingen. Maar ik doe al veel minder dingen, zeg veel ‘nee’. Zeg nog niet genoeg nee. Om mijn werk te kunnen doen, om dit te kunnen geven, is het belangrijk dat ik ook genoeg tijd, energie en liefde aan mezelf geef.’
Wat is je missie?
‘Mijn missie in dit leven is om verbinding te ervaren en verbinding te brengen. Echt authentieke verbinding met jezelf en met de ander. Je kunt niet in verbinding komen met de ander zonder volledig in verbinding te staan met jezelf.’
Welk boek inspireert je?
Het presence-proces van Michael Brown.
Op 20 mei geef je een ademworkshop bij de Goed Leven Academie. Wat kunnen mensen verwachten tijdens de workshop?
‘Onze ademhaling werkt twintig keer per minuut. Een prachtig mechanisme. Het levert ons lichaam de nodige hoeveelheid zuurstof, zelfs als we slapen, en we blijven daardoor in leven. Maar op de automatische piloot ademen geeft niet altijd de gewenste levenskwaliteit. Door bewust te gaan ademen, met behulp van de technieken waarmee ik werk, kun je je ademhaling weer in de natuurlijke staat brengen. Heel simpel, door je adem te volgen en het in alle rust z’n gang te laten gaan. Het alle ruimte te geven.
Bewust ademen brengt je meer lucht, rust en ontspanning. En natuurlijk is het voor iedereen net iets anders. Maar wat voor bijna elke persoon geldt; je voelt al snel een verschil. Al doe je het maar een minuutje.
Op ademreis gaan betekent het inslaan van een weg naar meer helderheid, puurheid, rust en ontspanning in het leven. Via de adem laat ik je contact maken met je ‘inner voice’, de innerlijke stem die koersbepalend is in jouw leven.’
Dankjewel Tamara voor dit openhartige en inspirerende gesprek!